Maske, mesafe, hijyen ve aşıyla bir nebze mesafe alındı gibi görünse de, asıl kahramanlık sağlıkta çalışanların; gece, gündüzleri olmadı, evleri, çocukları, ailelerinden ayrılıkları mücadeleye sekte olmadı, maddi manevi kayıpları düşünceleri olmadı...

Ancak onlarda insanlar; yoruldular, tükendiler, kırıldılar, içlerinde darmadağın olan aileler oldu, psikolojik travma yaşayanlar vesaire vesaire...

Performans sistemi iflas etmiş, dağıtılabilir sermaye haksız dağıtılmaya maruz kalmış, pansuman iyileştirmeler söz edilmiş, ancak herhangi bir yansıması olmamış, bir zamanlar aldıkları ek ödemenin hakları olmadığı anlayışının yaygınlaşmasıyla farklı bir psikolojik durum oluşmuştur.

Ekonomi iyi olmayabilir, sonucuna hep birlikte katlanılır. İyi gitmeyen performansı birinden kesip diğerine hâk gibi vermek doğru değildir. Performans sistemi yamalı bohçaya döndü ise, tamamıyla maaşlara yönelerek iyi bir iyileştirme yapılarak, ek ödemede ki beklentileri tamamen telafi edilebilir. 

Sağlıkta çalışanlar izin kullanmasınlar diye izinlerin de hâk edişlerinden kesinti yapılıyor, bakanlık uygulaması sonucu izinler kullanılmıyor, işçilerde kullanılmayan izinlerin parası ödenirken sağlıkta çalışanlar izin kullanamadıkları gibi paralarını da alamıyorlar.

Sağlıkta çalışanlar bu dönemde sevdiklerine yaklaşamadılar, sarılamadılar, sevemediler. Artık maddi ve manevi rehabilite edilmeye ihtiyaçları vardır.

Pandeminin hediyesi diyerekten gözardı edemeyiz, ek ödemenin havuzdan bağımsız genel bütçeye aktarılması ve ek ödeme havuzunun eşitlik, adalet ve hakkaniyet ilkeleriyle yeniden dizayn edilmesi elzemdir.

Likapa