Saglikpersonelihaber.net ‘de belirli aralıklarla köşe yazısı yazan ve sahanın sesini duyuran Eylül Hemşire, son yazısında kuru soğana yapılan %314’lük zammın ışığında memur maaş artışını değerlendirdi. Herkesin bakıp gülümsediği, içini ısıtan sevinçlerini sığdırdığı fotoğraflar vardır. Evet, benim de var. Birini işe başladığım günde çekilmişim. Mecbur hissetmeden, içimden geldiğince gülmüşüm, bana bakmayın mizacım pozitif, ben hep gülerim. Ama o zaman mutlu ve umut doluymuşum. Bu hep böyle devam etmedi; çalışma hayatındaki mobingler, maruz kaldığımız şiddet davranışları, nöbet usulü çalışmanın zorlukları, yakınlarımızın günlük rutinlerine ayak uyduramama, uzmanlık kadrosunun olmayışından dolayı branşlaşamama, liyakatsiz işe alım, uzun yorucu ve eksik personelle ya da yetersiz araç gereçle geçen yorucu nöbetler gibi birçok sorunun ortasındayız. Nöbet resimlerimizin çoğu mutsuz, yorgunluk temalı, güldüklerimiz de -nazara gelmesin diye herhalde- az ve saklı. Halbuki hepimizin ekibiyle çok mutlu olduğunu, mesleğini de çok sevdiğini biliyorum sadece şartlarımız düzelmeli. Bu yazı; üstteki mesleki sorunlar ile detaylandırılacaktım ama son yapılan memur zammından sonra sosyal medya ve sahanın tek konusu %30 refah payı + %16,47 enflasyon farkı ve ‘gidelim mi?’- ‘kalalım mı?’ olduğu için bu çerçevede şekillendi. Çünkü; Enflasyonun %134, Asgari ücret %54, Kuru soğan %314, Poşet %54, MTV %61,5 olduğu bir dönemde memur zammının %30 olması yakışıksız kalmıştır. Bu zam oranı ile buyurun siz yaşayın. E, şimdi ne yapalım biz de mi gidelim? Kalanlar ne olacak? Asgari ücretle alınabilen çeyrek altın 2005 yılında 10,61 iken, 2023 başında 4,47’ye gerilemiştir. Benim alım gücüm de bu oranda düşmüştür. Ayrıca şu an aktif olarak çalışan birçok sağlık personeli de EYT ile emekli olmak istemiyor. Nasıl istesin ki, alım gücü düşecek. Ailelerimiz eskiden emekli maaşlarıyla ev, araba alıp, çoluk çocuğunu okutup, evlendirebiliyorken şu an bu tür gayrimenkuller ve harcamalar lüx sınıfına girmiştir. Hepimize kolaylıklar diliyorum.