Sabahtan başladığım nöbet feciydi,corona hastaları kimi yatağa bağımlı kimi yürümekte zorlanıyordu.. Ben ambulans şöförü olarak hepsiyle temas ettim ,birini 3 .kattan sırtımda indirdim çünkü merdivenler sedye gitmeyecek kadar dardı.Hic canini yakmadan hastami sedyeye aldım. Yolda trafik feciydi ve sirene rağmen yol vermeyenler.... Hastaneye geldik,sedyeyi gene usulca indirdim ambulanstan ve hastamı serviste yatağına yatırıncıya kadar ,ekibimle hep birlikteydik. Bir hastaya,bir bir kazazedeye hızır olabilmenin büyük bir sevinci vardı hep . Birgun bir ek ödeme yönetmeliği yayımlandı listede ben yoktum ,benim gibiler yoktu.Benim emeğim hiç yoktu. Ben kendimi 112'ci sanıyordum meğerse Ankara'dan öyle gözükmüyor muşum... Ankara bana "Git " dedi pardon Gih dedi.... Sağlıkçı Mehmet