Covit-19 salgını sonrası hastanelerde psikolojisi sağlam tek insan göremeyeceğiz.Biz hasta olunca,diğer hastalara kim ve nasıl hizmet edecek çok merak ediyorum.

Bizim sorunlarımızın en büyüğü sabah çalıştığın servisten çıkınca akşam hangi serviste çalışacağın,hangi gün çalışacağın belli değil.Tecrübeli olduğun alandan bir anda hiç bilmediğin bir yerde ve çok azını tanıdığın kişilerle buluyorsun kendini,tabiri caizse sudan çıkmış balığa dönüyorsun.Taş yerinde ağırdır ama yerinde taş kalmadı..!

Önceden çalışma listeleri aylık yapılıyordu şimdi haftalık yapılıyor.

Bir yerde on gün çalışan oranın eskilerinden sayılıyor.

Yeri rahat olanlar diken üzerinde,idarecilerin gözlerinin içine bakıyor,bir elleri telefonda.Şuraya gideceksin dense hemen telefona sarılıyor ve gitmiyor..!

Olan hep sesi çıkmayan mazlumlara oluyor..!

Birileri söylediğimi yap yaptığımı yapma diyor.Salgın bitti bitecek derken onlar yüzünden yeniden hortluyor,insanlar duyduklarına değil gördüklerine inandıklarını biliyor da işlerine gelmiyor..!

Biz stres içinde işe giderken ayaklarımız istemsiz moonwalk yapıyor,emeğimizin karşılığı yok.Verilen yüz'ler en tepeden müjde diye açıklanırken,kesilen bin'ler olunca kimseden ses yok,kafalar kumda..!

Sonuç itibariyle,değersizlik sendromu içimize işledi,yakındır bu işlerin bir yerden patlak vermesi,hadi hayırlısı..

TEMEL GÜNAYDIN

Editör: Haber Merkezi